Laatste avondmaal
Het wordt langzaam donker
In de kamer
Eenzaam
omgeven door mensen
Het gepraat en gelach
voelt ver weg
Binnen heerst de stilte
voor de storm
De onderbuik
gevuld met golven
van angst en spanning
Komen steeds hoger
Terwijl de longen steeds kleiner
lijken te worden
Veroordeeld door de wereld
Alleen het noodlot
moeten dragen
Morgen wacht de dood
op de elektrische stoel
In de kamer
Eenzaam
omgeven door mensen
Het gepraat en gelach
voelt ver weg
Binnen heerst de stilte
voor de storm
De onderbuik
gevuld met golven
van angst en spanning
Komen steeds hoger
Terwijl de longen steeds kleiner
lijken te worden
Veroordeeld door de wereld
Alleen het noodlot
moeten dragen
Morgen wacht de dood
op de elektrische stoel
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: lothori | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2015 | ||
| Thema's: | ||