Ik had de liefste moeder die ik me kon wensen.
Ik mocht alles, alles was goed ze had alles voor me over en hield alle moed.
Ze deed alles om het mij naar me zin te krijgen ik vond het geweldig maar kon er niet blijven.
Ik was te jong had een opvoeding nodig.
Papa ving me op en de opvoeding was top
Maar moeder wou me niet kwijt, oorlog werd een feit moest naar de rechtbank en zij kreeg de voogdij niemand kon daar met zn hoofd bij.
Want ze kon het niet aan en leefde in een waan. Ze kon niet op haar eigen benen staan.
Belandde met een grote val in een diep dal.
Papa bleef maar vechten moeder naar een psychiater die veel waarde aan me hechte zag dat het niet goed was en gaf mn vader alle rechten.
Moeder zakte veder weg en kwam in een instelling terecht ,toch bleef ze vechten.

Het werd een strijd een hele lange.
Je kwam zelfs bij me op school hangen om een glimp van me op te vangen, Mij zien zag je als een van je grootste belangen. Je kwam weer op een eigen pad, maar niet op het rechte.
Ging weer mis om de haverklap het was vallen en opstaan, je plan om mij op te voeden was van de baan.
Je miste me maar mocht me niet zien, ik zag je soms als ik langs mocht komen met oma lien. Ik was de reden waarvoor jij leefde vertelde je keer op keer. Die glimlach als je me zag vergeet ik nooit meer!

Maar toen er minder contact was kon je er niet meer tegen. Je maakte er een einde aan want je wou niet meer blijven leven.
Zit nogsteeds met de pijn heeft dit aan mij gelegen?
Was te jong om eraan te denken liet het maar gaan, dacht er niet aan en liet niks merken want ik kon het niet verwerken.
Had een waardig afscheid kunnen nemen maar im wou het maar verbergen.
Had veel herrineringen maar dacht alleen aan leuke dingen wou de slechte beminnen en blowde het weg.
Had een kluisje waar ik al mijn gevoelens in leg.
Op een dag moest ik hem open maken kostte veel moeite om de code te krake maar toen ik stopte met blowen wss het een van me grootste taken. Ging nooit langs bij mn moeders graf, was veel te laf altijd bang voor verdriet.
Maar door het uit te stellen verdwijnt het niet. Dus moet er aan werken en beetje bij beetje word ik sterker, hou nog van plezier maar dan binnen de perken.

Probeerde alles tegelijk, maar er is niemand die meteen in een ferrari rijdt dus neem dit keer wel de tijd en zorg dat ik niet meer in me eigen vingers bijt!