Na verloop van tijd
ja, er is nog ruimte
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien
ten afscheid
onbestemd thuiskomen
bij gebrek aan
ontbreken van
zonder tegenbericht
verlaten bij verstek.
Mijn brief geschreven
tussen vloedlijnen en
wassende maan
nog tijd te gaan, stranden
te struinen, te verstuiven
als duinen, totdat we
verliezen in verdwalen
het lichaam mank gaat
we grond en ogen met
sterfhout behangen
wennen aan vocht uit
verse wonden, wennen
aan de bres in de haag
troosten met snoep
dankwoorden spuien
ten afscheid
onbestemd thuiskomen
bij gebrek aan
ontbreken van
zonder tegenbericht
verlaten bij verstek.
Mijn brief geschreven
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2015 | ||
| Thema's: | ||