Wat rafelige trouw
wat rafelige trouw
ik zag
je vlucht omhoog
maar kon jou niet bereiken
zwaaide schreeuwde
voelde mij verlaten
zonder vriend en troost
jij doorleefde
mijn bestaan liet mij gaan
als ik dat nodig vond
sprong in de bres
als ik mijn slechte keuzes
weer met ruzie had beslecht
maar samen knopten wij
bloeiden volop lente
ook in de bitterste kou
jij wist mijn
onvoorwaardelijke liefde
en soms wat rafelige trouw
ik houd van jou
in ons bestaan was jij
meer dan mijn eigen naam
wil melker
06/04/2015
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Maandag, april 06, 2015 14:43 |
| Mooi hoor, Rafelige trouw..hoe kom je er toch op Liefs Kimmy |
|
| Henk Dekkers: | Maandag, april 06, 2015 13:02 |
| Heel mooi | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, april 06, 2015 11:33 |
| heel mooi weer | |
| wervelende regenboog: | Maandag, april 06, 2015 11:26 |
| een verbinding waar je met meer dan voldoening aan terugdenkt heel mooi Wil liefs wr |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, april 06, 2015 07:55 |
| Hou en trouw gaan soms met rafels gepaard Wil, dat zijn keuzes die men maakt in de liefde en vriendschappen. Mooi in deze rafel verwoordt. Fijne dag wens ik je Anneke |
|
| Lia van der Fluit: | Maandag, april 06, 2015 06:34 |
| dat blijft voorbij het leven bestaan....Mooi Wil.. Nu weer met beide beentjes op aarde hoor.. Lia x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2015 | ||
| Thema's: | ||