Zegeningen
ZEGENINGEN
Pas op mijn sterfbed
Aan het einde van mijn leven
Maak ik de balans op
Durf ik toe te geven
Dat het vaak niet ging
Als de bedoeling was
Ik vaker dan mij lief was
Zat in zak en as
Veel dagen vulde
Vol kommer en met kwel
Desondanks niet spreken wil
Van een leven als een hel
Mijn zegeningen telde
Hoe klein ook of gering
Een nieuwe dag aanvaarde
Als een grote zegening
De rust bleef bewaren
Als ik schreeuwend huilen wou
De warmte kon beminnen
In een wereld vol met kou
Iedere wond
Hoe diep dan ook
Uiteindelijk weer genas
En ik altijd toch
Zo dankbaar bleef
Voor het feit
Dat ik hier was
Reacties op dit gedicht
| Werner S: | Vrijdag, april 10, 2015 14:57 |
| mooi verwoord. in zak en as da ken ik :-) ni plezant ma toch die zegeningen die het terug laten leren leven mooi | |
| Henk Dekkers: | Donderdag, april 09, 2015 21:32 |
| Ontroerend gedicht mooi | |
| kimmytje: | Donderdag, april 09, 2015 20:01 |
| Wat prachtig dat je leeft vanuit je dankbaarheid Heel intens verwoord en heel graag gelezen Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2015 | ||
| Thema's: | ||