Wanneer je me uiteindelijk ziet liggen
huilend, koud, bleek op de grond
zou ik maar één ding in de wereld verlangen
en dat is dat je me zou optillen en me draagt

Draagt omdat ik niet langer kan staan
Draagt omdat ik niet kan leven
Draagt omdat ik weg wil gaan,
dat je me draagt en het maakt niet zo veel uit waarheen.

Ik wil niet langer wakker meer zijn
maar ook niet dromen, want dan heb ik nog besef.
Ik wordt steeds banger, alles lijkt schijn
ik weet niet eens zeker of ik mijn naam nog wel heb

Zuchten totdat er geen lucht meer in mijn longen zit
Staren totdat ik blind ben geworden van wat ik niet wil zien
Bloeden totdat er geen bloed meer door mijn aderen stroomt
Stoppen gewoon, want ik kan dit niet.

Wie dan ook, draag me, al laat je me op het laatst terug vallen

Draag me nu, alsjeblieft, want ik kan echt niet meer