Zij
zij
zij was niet compact
in tijd en ruimte
krioelde haar leven
sprong van hak op
de tak om toch daar
richting aan te geven
comprimeerde gevoel
in lach en ogen
geëngageerd en bewogen
regen zon en wind
gaven haar de ultieme
onschuld van een kind
zij lichtte op in verschijnen
luchtig en vluchtig maar
ieder nam haar als de zijne
allen raakten begeesterd
door haar spirit en kracht
straalden delend haar pracht
ik lach tijdens het schrijven
weet dat ik altijd bij jou
zal blijven want zij dat ben jij
wil melker
11/04/2015
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, april 11, 2015 21:31 |
| Prachtig dit gedicht en zo een gevoel te mogen ervaren. Prachtige mystiek en heel beeldend. Graag gelezen Wil. | |
| M-Rose: | Zaterdag, april 11, 2015 12:13 |
| Zij = mystiek en jij kan het ultieme daarin toveren |
|
| Henk Dekkers: | Zaterdag, april 11, 2015 11:39 |
| Mooi | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 11, 2015 08:16 |
| Koester haar Wil, deze pracht is het zeker waard, geniet van haar lach en ogen en van een mooi weekend. Anneke |
|
| Stroejaro: | Zaterdag, april 11, 2015 07:58 |
| Prachtig geschreven, heel graag gelezen! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2015 | ||
| Thema's: | ||