Samen
Een schitterende bundel licht
zaait de avondzon
over het klotsende water
onze bewondering is groot
als zien we het voor het eerst
die prachtige opstijg en
landingsbaan voor meeuwen
we kijken samen naar
die zilveren dansvloer daar
tussen het kussen en strelen door
wiegen we elkaar
door verlangen en hopen
de meeuwen schreeuwen
maar het klinkt als een wals
en jij roept als ik toch op
dat zilver kon lopen
sluit je ogen zei ik
want het kan echt hoor
in elkaars armen voelden we
dat het kon
Reacties op dit gedicht
| verhavert: | Zaterdag, april 11, 2015 22:40 |
| zuchtje mooi |
|
| Stroejaro: | Zaterdag, april 11, 2015 18:50 |
| Mooi geschreven! | |
| Hans Winter: | Zaterdag, april 11, 2015 18:31 |
| lieven loven en hopen lopen zo gaandeweg aangezegd in elkaar over groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2015 | ||
| Thema's: | ||