Kom maar
Je praat niet
in de stilte
hoor ik woorden
en vang ze op
je hebt verdriet
al wil je
dat niemand
het ziet
je huilt onzichtbaar
ik voel het
weet van je pijn
herken het eenzaam zijn
kom dan sla ik
een arm om je heen
schuil maar even
bij mij mag je jezelf zijn
in de stilte
hoor ik woorden
en vang ze op
je hebt verdriet
al wil je
dat niemand
het ziet
je huilt onzichtbaar
ik voel het
weet van je pijn
herken het eenzaam zijn
kom dan sla ik
een arm om je heen
schuil maar even
bij mij mag je jezelf zijn
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zaterdag, april 11, 2015 23:34 |
| heel mooi Paula sorry ik zag dit wat laat ! liefs x Karin |
|
| Stroejaro: | Zaterdag, april 11, 2015 18:47 |
| Sterk geschreven, krachtig en ontroerend tegelijk. Heel erg mooi! | |
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, april 11, 2015 13:03 |
| mooi gedicht erg ontroerend graag gelezen ik lees hier voor al iets in dat jij iemand mist die jou troost en je een helpende hand bied | |
| teun hoek: | Zaterdag, april 11, 2015 12:09 |
| integer en verwarmend. zo velen hebben troost nodig. h. g. th |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 11, 2015 12:03 |
| knap en sterk neergezet | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 11, 2015 10:39 |
| Hele liefdevolle schuilplaats om jezelf te zijn Paula. Mooi gedicht ! Een lieve groet en fijn weekend Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paula Hagenaars |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paula Hagenaars | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2015 | ||
| Thema's: | ||