Wervelstorm pad

Het kiest zijn route tussen lagen
luchtdrukken stuwen als een meer
Geen verankering kan vertragen
het zwaarste verandert in een veer

Er vliegen zaken door dorp en stad
die normaal aan grondgebonden
De voetdruk toont de sporen plat
waar eerder nog gebouwen stonden

De schaduw als een boze geest
het vege lijf zoekt een verre plek
Begrip van routes redt het meest
aan stormjagers geen gebrek

De zwaarte verliest het van de kracht
opgeweld in roterende razernij
Waar het toeslaat ontstaat een nacht
in enkele minuten zo weer voorbij

Over hoe en waarom blijft men leren
al lijkt het realistisch niet in te perken
Het is een mensentaak zich te verweren
aan bouw-wijze en locaties te werken