Weg
Weg
Ik bezoek geen reeks
van aangedane straten meer
ze lopen eeuwig uit op treur
van toentertijdse vreugd
nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd
langs opgeschoven vensters
waar ooit muziek weerkaatste
mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen
hun aanzicht is vervaagd
alleen namen zeggen mij nog iets
alsof levenloos heeft huisgehouden
opnieuw gebouwde huizen
worden nu bewoond
door ogen loze schimmen
en stommen
waar een groet teveel voor is
waar ik ooit woonde waait los zand
rechtstreeks pijnlijk
in mijn ogen
waar langs de regen valt.
Ik bezoek geen reeks
van aangedane straten meer
ze lopen eeuwig uit op treur
van toentertijdse vreugd
nog hoor ik echo’s uit mijn jeugd
langs opgeschoven vensters
waar ooit muziek weerkaatste
mijn vriendjes zijn voorgoed vervlogen
hun aanzicht is vervaagd
alleen namen zeggen mij nog iets
alsof levenloos heeft huisgehouden
opnieuw gebouwde huizen
worden nu bewoond
door ogen loze schimmen
en stommen
waar een groet teveel voor is
waar ik ooit woonde waait los zand
rechtstreeks pijnlijk
in mijn ogen
waar langs de regen valt.
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Donderdag, november 19, 2020 22:26 |
| Een prachtig werk van een Grootmeester. | |
| John Kroos: | Dinsdag, november 17, 2015 15:17 |
| het verleden wordt nooit meer heden maar leeft slechts in ons allen voort mooi verwoord en graag gelezen, John |
|
| Dasje (lucky): | Dinsdag, april 14, 2015 19:45 |
| Tegenwoordig zit ieder op zijn tablet te mailen... treurig maar helaas, voorgoed voorbij. Mooi gedicht, vol nostalgie gelezen. Vriendelijke groetjes, dasje ;o] |
|
| verhavert: | Dinsdag, april 14, 2015 13:17 |
| waar is ze de tijd waar iedereen iedereen kende treffend neergezet laurens |
|
| Henk Dekkers: | Dinsdag, april 14, 2015 10:56 |
| Mooi geschreven fijne dag verder | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2015 | ||
| Thema's: | ||