Zangeres
Alsof de wereld in stortte
mama lief
waar zijn mijn zusjes nu
papa is er ook al niet
haar traantjes spoelden
het stof van haar gelaat
ouder dan de werkelijkheid
rondom zag ze enkel puin
ze vroeg mama wat is er toch
waarom lach je niet naar mij
niet boos zijn, het is niet mijn fout
was braaf, net als je vroeg
mama, schudde ze, wat moet ik nu
mijn hartje klopt als gek
het uwe klopt zelfs niet
mama ik voel mij zo alleen
ik blijf bij jou tot je wakker wordt
dan kunnen we samen water halen
eten maken tegen ’t middaguur
toen velen met haar weenden
begreep ze de droeve toekomst
zonder ouders en zusjes
zou het niet hetzelfde zijn
ze moest op weg ergens bij de zon
ela
Reacties op dit gedicht
| Arendsoog: | Dinsdag, april 14, 2015 15:33 |
| Heftig maar ontroerend mooi..liefs Arendsoog | |
| verhavert: | Dinsdag, april 14, 2015 13:14 |
| zo stilmakend mooi | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, april 14, 2015 11:22 |
| Droefmooi gedicht Ela alsof het wordt gezongen door een eenzaam kind, iets wat je raakt. Zonnige groet en fijne dag Anneke |
|
| Henk Dekkers: | Dinsdag, april 14, 2015 10:50 |
| Ontroerend mooi gemaakt | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2015 | ||
| Thema's: | ||