(Het eigen schrijven v2)
Daar is waar weg
zonder gelezen uitweg
die daar was ontzet
weer zal zijn:
opnieuw ten woord richt
daar het papier tot inzicht
tranen kokend, barre pijn
Een zee op storm
regels tot norm
de richting:
zowaar een land in zicht
een groet tot koers richt
lach zo warm, de nacht geschemerd
Vele dagen, zoveel zien
soms zo vluchtig
soms zo bevriend
daar ik sta:
staand turend, catatonisch
alweer een vreemd gebaar
en achtervolg een flinterdunne toversnaar
waar ik het ongerepte in een flits plots versta