...
vanuit een hoek zag ik:
brede schouders en
ruige woorden die met
een harde klap
de tranen over je wangen
loodsten
je nieuwe bril in
duizend stukken gescholden,
je lippen vormden
'genoeg'
maar werden dichtgeslagen
zodat je beugel vele
bochten droeg.
je bank was weken eenzaam,
je was, zeiden ze, vermist
hoewel iedereen wist
dat je nooit meer weer zou keren…
je kindertijd verwoest,
gedachten kromgeplooid:
een twaalfjarige jongen
heeft z'n leven
voor de trein gegooid
brede schouders en
ruige woorden die met
een harde klap
de tranen over je wangen
loodsten
je nieuwe bril in
duizend stukken gescholden,
je lippen vormden
'genoeg'
maar werden dichtgeslagen
zodat je beugel vele
bochten droeg.
je bank was weken eenzaam,
je was, zeiden ze, vermist
hoewel iedereen wist
dat je nooit meer weer zou keren…
je kindertijd verwoest,
gedachten kromgeplooid:
een twaalfjarige jongen
heeft z'n leven
voor de trein gegooid
Reacties op dit gedicht
| Jewel: | Donderdag, mei 23, 2002 19:53 |
| Wat verschrikkelijk dat zoiets kan gebeuren, maar ik vind het heel mooi verwoord van jou. Liefs Jewel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: an | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||