Zelfkastijding
een uit onvrede geboren haat
heeft mij vroeger eens gebeten
en daarna tot op de graat
al mijn vlees eraf gevreten
de zeurende pijn van het gemis
van het vlees dat om mij woonde
maakt dat ik mij vergewis
van wat het was dat mij ooit kroonde
ik kan er niet meer om vragen
ik draag hier het groter goed
in lange en zware dagen
tot in dikke tranen van bloed
want ergens in mijn schedel
kruipt het voort langs platte paden
met een tergend schel gebedel
om het nimmer te verraden
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Artifex | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2015 | ||
| Thema's: | ||