bitsig
driftig kerf ik
de zenuwen gespannen
tot het uiterste
in machteloze woede •
bitsig gaten
in haar foto
vensters
naar het niets
dat me
gulzig meezuigt
in het zwarte gat
waar alles stolt
het absolute nulpunt
nadert
de zenuwen gespannen
tot het uiterste
in machteloze woede •
bitsig gaten
in haar foto
vensters
naar het niets
dat me
gulzig meezuigt
in het zwarte gat
waar alles stolt
het absolute nulpunt
nadert
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, april 22, 2015 22:35 |
| Goed geschreven Marcel Ik heb het graag gelezen. |
|
| marcel bulckaert: | Woensdag, april 22, 2015 19:45 |
| Ik dank jullie voor de lectuur en de commentaar. Ik duik nogal graag in de duistere kantjes van het onderbewustzijn, zal je al gemerkt hebben. Maar poëzoe moet ,iet lieflijk of mooi zijn. Groet | |
| spring-in-het-veld: | Woensdag, april 22, 2015 15:18 |
| eng! | |
| Dasje (lucky): | Woensdag, april 22, 2015 15:17 |
| Heftig! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2015 | ||
| Thema's: | ||