koning van de zwarte nacht
langzaam sluipt hij
binnen in het hart de koning
van de zwarte nacht
laat zaden kiemen
van zwarte bomen
eens gezaaid
bomen met takken
maar zonder bladeren
kal en kil
de echo van de gil
door stilte overmeestert
het wordt doodstil
de schaduw van
de schemering
maakt grijs zwart
maar dan als
een nieuwe dag
het zwart zal breken
wordt het langzaam licht
en zal je beseffen
dat de zon nooit zal herrijzen
op de plaats waar hij onderging
christa
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, april 25, 2015 12:04 |
| mooi gedicht | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 25, 2015 09:56 |
| De koning van het licht heerst altijd nog over de koning van de nacht, hoewel beide nodig zijn om het leven van mens en gewas tot wasdom te laten komen. Mooi gedicht Christina ! Lieve groet en fijn weekend . Anneke |
|
| september: | Zaterdag, april 25, 2015 00:42 |
| Heel mooi Christina, het leest mystiek. Prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2015 | ||
| Thema's: | ||