Automutilatie
Verloren
in donkere
doodlopende gangen
in m'n hoofd
Pijn
in m'n been, m'n arm
maakt niet uit
het verdoofd
Ik snij
en pruts het dieper
dat de pijn
langer zou blijven
Ik verbrand
m'n lichaam vol plekken
dat die smerighedi
weg zou drijven
Littekens
't overstemd
de smerigheid
nog niet
Smerigheid
door m'n broers
Incest
plekken die ze achter liet
in donkere
doodlopende gangen
in m'n hoofd
Pijn
in m'n been, m'n arm
maakt niet uit
het verdoofd
Ik snij
en pruts het dieper
dat de pijn
langer zou blijven
Ik verbrand
m'n lichaam vol plekken
dat die smerighedi
weg zou drijven
Littekens
't overstemd
de smerigheid
nog niet
Smerigheid
door m'n broers
Incest
plekken die ze achter liet
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Woensdag, december 21, 2016 15:23 |
| Ik weet wat automutilatie is ... jammer dat jij het ook doet... En erg wat je meegemaakt hebt. Hopelijk heb je je gevoelens al kunnen uiten in schrijven en praten ... |
|
| Djolien: | Dinsdag, september 29, 2015 03:03 |
| Schrijven is ook een manier om jou emoties te uiten ! Praten.. veel praten.. met de mensen om je heen. =) Heeft mij erg geholpen. Mooi geschreven. Liefdevolle groet, Djolien |
|
| kimmytje: | Zondag, april 26, 2015 19:42 |
| Sterkte hoor, Liefs Kimmy |
|
| Aquarel: | Zondag, april 26, 2015 19:15 |
| Heftig hoor, ik hoop dat je een betere manier kunt vinden om met je emoties om te gaan. Het kan, ik spreek uit ervaring Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2015 | ||
| Thema's: | ||