echo
in de nacht
scheen ooit
de nu gesluierde maan
over de vijver
duister is het water
waarin de oude treurwilg
aan de waterkant
zich spiegelt
in tijdloosheid
kwetsbaar
is de mens
die twijfelt
tussen blijven en lijden
of loslaten en gaan
ik mis je
fluistert
de stilte
in de schaduw
als een echo
van de droefheid
die door zijn hoofd ruist
scheen ooit
de nu gesluierde maan
over de vijver
duister is het water
waarin de oude treurwilg
aan de waterkant
zich spiegelt
in tijdloosheid
kwetsbaar
is de mens
die twijfelt
tussen blijven en lijden
of loslaten en gaan
ik mis je
fluistert
de stilte
in de schaduw
als een echo
van de droefheid
die door zijn hoofd ruist
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Donderdag, april 30, 2015 20:47 |
| Integer mooi... Stilmakend. Vriendelijke groetjes, Dasje |
|
| Aquarel: | Donderdag, april 30, 2015 09:38 |
| Het leest alsof de schaduw roept. Duister en vertwijfeld. Sterkte, liefs,Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2015 | ||
| Thema's: | ||