en toch zal ik leven
uit mijn geween
weef ik een tapijt
van alle uitgesproken leugens
door de eeuwen heen
begraven in tempels
en onder piramiden
dek ik hen toe
kinderkopjes van straten
welven zich hortend golvend
tussen stoepranden
beperken vandaag het gaan
van gisteren naar morgen
al belonen mij nu reeds
uit toppen van bomen
kraaiende begeleiding
met wat ik koester
dat meer is dan sympathie
en verstrooit men ooit mijn as
op een weide
of zet men een steen
op dit zielloze lijf
toegezegd aan de dood
blijft mijn naam leven
in gezongen blues
en in elk door mij geschreven woord
verstopt onder tapijten en geween
verborgen begraven
tussen zinnen
van stapels ongelezen geschriften
sunset 01-05-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, mei 01, 2015 18:22 |
Dreaming Star, Dank je wel voor je lezen en reageren en geniet van een rustige vrijdagnamiddag. Warme genegen groet, |
|
| Dreaming Star : | Vrijdag, mei 01, 2015 16:40 |
| graag komen lezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||