Kheb in mijn eentje
Hard liggen te huilen
Niemand die mij troosten kon

Ik wilde alleen
Achter mijn tranen schuilen
Totdat mijn moed de wanhoop overwon

Ik kwam naar voren
Als een sterk persoon
Een huis, stevig aan de grond

Het lichaam
Met ziel waar ik in woon
Mijn lichaam
Dat als een huis stond

Maar toen
Kwam ineens een enorme klap
Ik stortte volledig in

Kbegon weer
Bij de eerste stap
Begon weer bij het begin

Met vallen, opstaan
En weer doorgaan
Jarenlang voelde ik mij klein

Totdat mijn moed
Mijn wanhoop niet kon doorstaan
Sprong ik zomaar
Zonder moeite ….voor de trein