Hol
Hol
Het telt mijn schreden
snijdt me de pas af
en scheurt me doormidden
zwart geblakerd
Het ademt mijn zuurstof
verstikt en verdrinkt me
In geïsoleerd gevangenschap
verblijft de duisternis
Het leeft van mijn energie
zuigt me leeg en draineert
de volheid van mijn bestaan
transformerend naar hol existeren
Reacties op dit gedicht
| Aran.Luc: | Zondag, juni 21, 2015 00:45 |
| mooie woorden | |
| *..stik..*: | Maandag, mei 04, 2015 21:20 |
| Zwaar... Mooi. | |
| Aquarel: | Maandag, mei 04, 2015 19:23 |
| Beangstigend, raak geschreven. Zo slopend kan het zijn. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| september: | Maandag, mei 04, 2015 19:01 |
| Indruk maakt je gedicht Kimmy Mooi verwoord hoe het ineens toe kan slaan. Meeslepend. Liefs x |
|
| Markemans: | Maandag, mei 04, 2015 17:48 |
| Prachtig schrijven dat goed de angst omschrijft voor het duister. | |
| teun hoek: | Maandag, mei 04, 2015 16:42 |
| het wil er maar niet uit Kim, last de lentezon toe in je hart en de duisternis wijken. h. gr. teun |
|
