Stilte van het late uur
stilte van het late uur
ik wil dwalen
door het bos
op zoek gaan
naar een kantje mos
het streepje gele maan
alleen in
vrijheid van beleven
mezelf weer overgeven
aan omgeving en natuur
de stilte van het late uur
bomen laten spreken
fluisterend antwoord geven
naar lichte ogen zwaaien
zonder dat zij schrikken
en meteen wegdraaien
de grond weer voelen
zonder het leven
drastisch om te woelen
ervaring delen van een
al eeuwenoud verleden
maar ik ben passant
waai weg als zand
in droge tijden
ben de natuur onthecht
verspeelde als mens dat recht
wil melker
06/05/2015
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, mei 06, 2015 23:46 |
| Prachtig schrijven Wil. In gedeeltelijk herkennen gelezen. Als mens raken we soms ook losser van de natuur en het verlangen hier een mee te zijn breng je heel mooi over in dit prachtige gedicht. Zeker in de stilte van een laat uur, zo voelbaar. Liefs | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 06, 2015 10:30 |
| nogmaals....tjonge | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 06, 2015 10:30 |
| tjonge wat kan ik nog zeggen elke dag wel wat vandaar nu even ! |
|
| Aquarel: | Woensdag, mei 06, 2015 10:26 |
| Soms zou je het allemaal binnen willen laten komen, al die indrukken van de natuur, maar het lukt niet altijd. Mooi gedicht weer, Wil. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, mei 06, 2015 09:18 |
| O, heerlijkheid die stilte van het late uur zo puur genieten van natuur, in die tijd raakt men voor even alle zorgen kwijt. Mooi, heel mooi Wil. Fijne dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||