gesternte
Als ik me neerleg bij mijn grenzen,
trek ik een muur rondom me op,
voel ik me veilig in een wereld die
ik meen te kennen.
Al wegen onmacht en talmen zwaarder dan lood,
zij zijn mij eigen en vertrouwd.
Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek,
de verte nieuwe horizon en tijd onthult,
dan ligt de toekomst open,
laaf ik me aan eigen, onbedorven bron.
Al is de weg te lang om nog vanavond aan te komen,
de top te hoog om hem vandaag te overwinnen,
de krappe kleinheid wil ik ruilen,
voor ruimte om te barsten uit mijn pantser.
Reis met me mee,
want kracht en vreugde kan je
dubbelen door delen,
en wat je geeft
krijg je in meervoud terug.
Reik me je hand,
en laat ons samen
voor een nieuw begin vertrekken.
trek ik een muur rondom me op,
voel ik me veilig in een wereld die
ik meen te kennen.
Al wegen onmacht en talmen zwaarder dan lood,
zij zijn mij eigen en vertrouwd.
Ik weet dat als ik door mijn grenzen breek,
de verte nieuwe horizon en tijd onthult,
dan ligt de toekomst open,
laaf ik me aan eigen, onbedorven bron.
Al is de weg te lang om nog vanavond aan te komen,
de top te hoog om hem vandaag te overwinnen,
de krappe kleinheid wil ik ruilen,
voor ruimte om te barsten uit mijn pantser.
Reis met me mee,
want kracht en vreugde kan je
dubbelen door delen,
en wat je geeft
krijg je in meervoud terug.
Reik me je hand,
en laat ons samen
voor een nieuw begin vertrekken.
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, mei 09, 2015 15:32 |
| Bijzonder mooi weer! Die sprong in het duister... Samen sta je sterker. Vriendelijke groetjes, Dasje ;o] |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 09, 2015 14:10 |
| mooi mooi | |
| Aquarel: | Zaterdag, mei 09, 2015 12:06 |
| Even met je mee gereisd door dit gedicht. Hoopvol en mooi. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||