Ontspringen
Helder druisen nachten doorwrocht
onbewust vluchtig in talrijke verblijven
gelaten gemoed zocht, stemmen geleiden
woorden die zich niet laten schrijven
geesten uit het verleden zijn ontmoet
bevlogen dagen, stralend ontvangen
natuur ontspringt, in lokkende zon
sprenkelt goudenregen haar zoete tonen
madelieven hebben het groene getooid
de prunus wuift diepzinnelijk rood nabij
ooit laat verlangen bloesem dragen
nodigt bekoorlijke prunus de sublieme droom
erin op te gaan en los te laten
eenzaamheid staat niet afgescheiden
beschouwend langs lot en zijlijn
zal seizoensgedurige distinctie
enkel en alleen van de natuur zijn
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 17, 2015 13:27 |
| Vriendelijk bedankt voor de fijne reacties Liefs |
|
| Aquarel: | Dinsdag, mei 12, 2015 18:10 |
| Wel drie keer gelezen. Erg mooi. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 12, 2015 17:18 |
| heel erg mooi verwoord hoor | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 12, 2015 16:34 |
| Het verlangen heeft gebloesemd en rijk gebloeid, los moeten laten, denkend aan woorden die zich niet laten beschrijven. Bijzonder mooi gedicht lees ik hier. Zonnige groet September, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||