Je hebt me gevormd.
Het vrolijke, spontane en zekere meisje,
Dat is nu geschrapt van mijn lijstje.

2 jaar ben ik nu veder.
Nog steeds het vermoeide, beschadigde en onzekere meisje,
Zij staat nu boven aan mijn lijstje.

Sterker geworden van een relatie met jou?
Zo kan ik het totaal niet noemen,
Er valt niks goeds aan te verbloemen.

Ik was bang.
Zou hij mij hetzelfde aan doen als wat jij deed,
Hoe vaak je ook zei dat het je speet.

Elke keer opnieuw.
Ruzie's, schreeuwen, bedriegen,
Tot slot slaan wat had je nog te verliezen..

Mij was je al kwijt.
Iets wat je niet aan kon,
Toen het geweld begon..

Het was mijn schuld.
Jij was degene die mij bedroog,
Dag in dag uit voorloog.

Ik wilde opnieuw gelukkig worden.
Maar dat was iets wat jij biet toe liet,
Ik moest boete omdat ik jou verliet.

Nu 2 jaar verder.
Heb ik een nieuwe vriend,
Een jongen die het wel verdiend..

Nog steeds bang en hopend..
Dat alles wat jij me hebt aangedaan,
Dat hij nooit zover zou gaan..

Mijn onzekerheid dat voelt hij.
Mijn angst van jou,
Dat ik hem niet vertrouw..

Het is niet zijn schuld maar die van jou!
De jongen die mij in 2,5 jaar verscheurde,
Zoiets laat ik door liefde nooit meer gebeuren.

Ik hoop dat je trots op jezelf bent.
Maar een jongen als jij,
Dat is nog geen echte vent.