wij overleven zelfs het sterven
het leven roept zich adem toe en ziet
wat men niet horen kan; het ruikt het sterven
en wil toch altijd verder leven, erven
kan het niet, hoogstens verwerven ‘t lied
van eeuwigheid dat ooit begon
als uit het niets een steen ontsprong
die zoekt en nimmer vinden mag
verdoemd om niet meer uit te deinen
ons huis de hut, bescherming, droom
en het ben jij mijn lief, die ik het harte roof
die ‘k hoor zelfs zonder om te kijken
en lief zonder genoeg te krijgen
werp ik mijn angsten van mij af
laat alle smarten zwijgen
wij overleven zelfs het sterven
sunset 13-05-2015
Reacties op dit gedicht
