zwemmer
met de dolk
in de rug
liet ik me kantelen
over de leuning
van de brug
het koele water
weigerde
de schroeiende pijn
te stillen
en het besef
van je verraad
te smoren
in oeverloze
vergetelheid
gelaten
liet ik me zinken:
verdrinken
is een zachte dood
op het dieptepunt
en tegen beter weten in
ben ik beginnen zwemmen,
maar houvast
bleef me
ontzegd
nu verlamt me
de kilte
en in de verte
hoor ik donderend
de lokroep
of is het hoongelach
van de watervallen
van de dood.
in de rug
liet ik me kantelen
over de leuning
van de brug
het koele water
weigerde
de schroeiende pijn
te stillen
en het besef
van je verraad
te smoren
in oeverloze
vergetelheid
gelaten
liet ik me zinken:
verdrinken
is een zachte dood
op het dieptepunt
en tegen beter weten in
ben ik beginnen zwemmen,
maar houvast
bleef me
ontzegd
nu verlamt me
de kilte
en in de verte
hoor ik donderend
de lokroep
of is het hoongelach
van de watervallen
van de dood.
Reacties op dit gedicht
| Bob Van St. Job: | Donderdag, mei 14, 2015 21:47 |
| Zeer mooi gedicht. Graag gelezen. | |
| september: | Donderdag, mei 14, 2015 14:32 |
| Wat J. de Groot al zegt Je gedichten raken aan iets Prachtig |
|
| J.DE GROOT : | Donderdag, mei 14, 2015 14:04 |
| Sterk gedicht, autobiografisch schrijf je niet maar een kern raak je altijd. Heel mooi! |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 14, 2015 07:23 |
| Stil gelezen Marcel, ik hoop dat het allemaal fictief is en dat het goed met je gaat. Zonnige dag wens ik je Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 14, 2015 04:21 |
| ongelofelijk mooi en.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||