een laatste lied voor al die doden
heel zacht, bijna niet eens te horen
wanneer het asfalt van de bruggen valt
hangt over daken maskerade
van donkere nacht, de dag net niet geboren
plots huilen de sirenen dan de kinderen
die zelf nog niet vermoeden
wat er gebeurt wanneer de stilte springt
weerloze lijven oorlogsgod ontmoeten
in ‘t ochtendlicht waarin een zon, verdoofd
reeds warmte schenkt voordat de storm begint
hoor je van ver het inslaan van granaten
als voor de doden een laatste lied weerklinkt
sunset 15-05-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, mei 16, 2015 10:14 |
teun hoek, Aquarel en Boomvader Ruerd, Dank jullie wel voor het lezen en in- en meevoelend reageren en nog een heel vredige zaterdag verder. Warme genegen en vriendschappelijke groeten, |
|
| Boomvader Ruerd: | Vrijdag, mei 15, 2015 23:21 |
| voor sommigen bittere realiteit helaas. wie gaat die wonden helen? | |
| Aquarel: | Vrijdag, mei 15, 2015 13:14 |
| Verschrikkelijk al het leed... Mooi geschreven. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Vrijdag, mei 15, 2015 09:44 |
| schrijnend die oorlogen. Goed neergezet. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||