Ondraaglijk lijden
Ondraaglijk lijden
Het bestaat.
Het lijden dat
niet over gaat.
Waarmee je niet
kunt leren leven,
al wil je de wanhoop
niet door geven.
De bijbel zegt:
Een mens krijgt
niet meer dan
hij kan dragen.
Dat is alles
wat ik wil vragen.
Maar waarom dan
euthanasie
en zelfdoding?
Jij vocht jaren lang
tot jij besloot,
en over ging.
Ik herken,
maar heb nog hoop
op draaglijkheid.
Ook zonder jou
die ik zo mis
bij eigen strijd.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 17, 2015 14:37 |
| dankjewel aan jou Aquarel, dat is fijn om te lezen. Daarbij ben ik van mening dat ook moeilijke maar niettemin actuele onderwerpen niet vermeden hoeven te worden in gedichten. X | |
| Aquarel: | Zondag, mei 17, 2015 13:21 |
| Dank je wel, September. Jouw reactie is voor mij een steun. Veel dank voor je begrip en herkenning. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Zondag, mei 17, 2015 13:13 |
| en hun verhaal levend te houden te vertellen dichtbij je te houden dit ook kracht moed en diepte kan geven. Heel verhaal ;) maar zo achter dit beeldscherm steun ik je Aquarel, volkomen.. Liefs x | |
| september: | Zondag, mei 17, 2015 13:11 |
| Ik las dit gedicht gisteren en werd heel stil. Ja, ook ik kende mensen die ondragelijk lijden ondervonden, niet meer verder konden. Het roept vragen op zoals de regel in de bijbel. Ik geloof dat niemand weet hoe het is als je er zelf niet mee te maken hebt gehad of ervaren hebt hoe groot lijden kan zijn. Het is vreselijk moeilijk een geliefde persoon op deze wijze te verliezen. Wat ik me bedacht heb (en dat is puur persoonlijk maar misschien heb je er iets aan) is dat door te leven | |
| Aquarel: | Zondag, mei 17, 2015 11:07 |
| Dank je wel, Hans, voor je fijne reactie. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Zondag, mei 17, 2015 00:11 |
| als een van de twee is gegaan, staat de ander voor de vraag of die weg ruim baan krijgt of juist geopend afgesloten blijkt, of je door die verheviging misschien dieper reikt. groetje voor je goede moed, hans |
|
| Aquarel: | Zaterdag, mei 16, 2015 23:05 |
| Dank je, Karin. Bij mij is het een vorm van depressie door jaren heen. Maar ik ben laatst ook iemand verloren die zelfmoord heeft gepleegd. In beschermd wonen ken ik ook meerdere mensen die met de wanhoop leven en het overwegen. Het roept levensvragen bij me op. Nogmaals dank voor je lieve reactie. Liefs, Aquarel |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, mei 16, 2015 21:43 |
| bij wat of hoe dan ook Aquarel ik wens je kracht dit alles te dragen lieve groet x Karin |
|
| Aquarel: | Zaterdag, mei 16, 2015 19:31 |
| Dank je, Dirk. Dat geloof ik ook, maar ik denk dat sommige mensen zo ziek zijn dat de lichtpuntjes het leed niet meer helpen dragen. Liefs, Aquarel |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, mei 16, 2015 18:09 |
| sterk verwoord soms is er nog een lichtje dat ons nog wat kracht kan brengen in moeilijke momenten soms kan het ook heel hard zijn het leven dat is zeker een gevecht om wat licht te zien en om nieuwe hoop te vinden | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||