Twee zeeën
Sofies zee is heel groot
want zij is nog zo klein
pas twee
samen lopen we er op af
ze aarzelt
kom maar zeg ik
ga maar mee
ze is echt bang en zegt
ik ben verdwaald opa
haar manier van verwerken
mijn zee is ook heel groot
ook ik voel me zo klein
ik aarzel niet
het lijkt wel
of de zee mij roept
kom ik neem je mee
met brandende ogen
kijk ik naar de branding
vertel de zee
iets in vertrouwen
en denk
ook ik ben verdwaald
mijn manier van verwerken
ik pak haar hand
zeg maar dag zee
blij gaat ze met me mee
dag zee
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 18, 2015 11:46 |
| mooi en lief | |
| teun hoek: | Maandag, mei 18, 2015 08:45 |
| intense openheid in natuur en geest. mooi. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||