Levensvragen
Levensvragen
Veertien jaren stilte.
Veertien jaren pijn.
Misbruikt in jouw kilte,
geen ik kunnen zijn.
Desondanks gegroeid,
mijn hart verscheurd.
Met pijn en moeite,
mijn leven gekleurd.
Veel hokjes gekend
in de psychiatrie,
en mezelf herkend,
wie ik ben, wie?
Geen moeder, geen vrouw van,
geen status, geen werk.
Wel geprobeerd, maar
ik stond niet zo sterk.
Het leven een dans.
Een dans met de dood.
Een glimpje geluk soms,
maar meestal in nood.
Nu sta ik voor vragen.
Wat wil Hij van mij?
Depressies verdragen?
En kom ik ooit vrij?
Kan ik overwinnen,
mijn ziekte, verleden?
Het leven beminnen,
want ik heb het heden.
Of moet ik me bevrijden,
van leven, van jaren?
Het uitzichtloos lijden
mezelf nog besparen?
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, januari 27, 2017 15:27 |
| Dank je wel, End. Liefs, Aquarel |
|
| End: | Vrijdag, januari 27, 2017 14:55 |
| Hier sta je wel eventjes bij stil. Heel mooi! | |
| Aquarel: | Donderdag, augustus 18, 2016 16:05 |
| Dank je wel, Mima. | |
| mima: | Donderdag, augustus 18, 2016 14:52 |
| Zo ben ik ook ooit begonnen met schrijven, het verdichten van bepaalde emoties kan verlichtend werken. Mooi het niet mooie verwoord. Xx |
|
| Aquarel: | Donderdag, augustus 18, 2016 12:38 |
| Mevrouwnvo, heel hartelijk bedankt voor de reactie. Inmiddels is het gelukt om voorbij de vele lange depressies te komen. Liefs, Aquarel |
|
| Mevrouwnvo : | Woensdag, augustus 17, 2016 22:43 |
| Prachtig geschreven :( | |
| Aquarel: | Maandag, juni 08, 2015 18:31 |
| Dank je, Allysson. Wat fijn dat je een bepaalde rust kon vinden in de herkenning. Misschien vind je ook de juiste woorden voor jouw strijd. Veel liefs, Aquarel |
|
| Allysson: | Maandag, juni 08, 2015 16:50 |
| wauw Aquarel.. ik zit op eenzelfde soort schuitje in eenzelfde soort zee. Zonet zelf geprobeerd om er woorden aan te geven, maar jouw woorden beschrijven het tot in de puntjes. Dankjewel voor dit schrijven en de rust die het mij gaf omdat ik weer woorden heb om de strijd te beschrijven. ik hoop dat het schrijven jou ook veel heeft gebracht. Veel sterkte. En weet dat je me altijd een berichtje mag sturen om te spuien. Liefs, Ally | |
| Aquarel: | Maandag, mei 18, 2015 19:50 |
| Heel erg bedankt voor de fijne reacties. Liefs, Aquarel |
|
| kimmytje: | Maandag, mei 18, 2015 19:16 |
| Ermee omgaan zoals jij doet getuigt van moed en lef. Gooi het er maar uit, dan ben je het kwijt.. zo gaat dat ook voor mij op. Chapeau dat je dit neergeschreven hebt en veel sterkte in de moeilijkere momenten! Liefs Kimmy |
|
| Hans Winter: | Maandag, mei 18, 2015 17:56 |
| verdragen mag je leiden tot stilaan zo vrij te zijn dit verder dan je denkt te willen dragen. zoals je verdichting dus, hans |
|
| september: | Maandag, mei 18, 2015 16:18 |
| Het verdichten wat in je leeft en bezighoudt is mooi. Ik wens je sterkte met (en antwoorden op) de levensvragen. Liefs | |
| Aquarel: | Maandag, mei 18, 2015 15:42 |
| Lieve Janny, dank je wel! Ik blijf de geluksmomentjes opzoeken. Hoewel ik weet dat mijn ziekte zorgt dat ik het niet kan voelen op het moment, ik weet ook dat het weer terug komt. Daarom blijf ik naar buiten gaan, naar vriendinnen, familie, en blijf de natuur en mijn dieren opzoeken. Het gevoel zal vanzelf terug komen. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 18, 2015 14:45 |
| wat kan ik zeggen heel veel sterkte en ja ondanks alles kun je je gelukkig voelen soms ZIE HET! |
|
| Aquarel: | Maandag, mei 18, 2015 14:24 |
| Ik wil er graag onder schrijven dat ik vind dat het leven de moeite waard is. Ook al is het jaren vechten. Ik geef dan ook niet op. Maar ik heb depressies met dwanggedachten. Die gedachten verdicht ik. Zo ga ik er mee om. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||