kamerplant
een gekooide kamerplant
ben ik geworden
het leven kabbelt traagzaam
aan me voorbij
als goudvissen
in de kom op de kast
die eindeloze cirkels zwemmen,
sierlijk en onbenullig
zingen ze hun mantra
maar luchtbellen
zeggen niets
de zon schijnt
nooit
in deze troosteloze kamer
waar ik stof vergaar
een verworpeling
opgesloten in rusteloze
onmacht
ben ik geworden
het leven kabbelt traagzaam
aan me voorbij
als goudvissen
in de kom op de kast
die eindeloze cirkels zwemmen,
sierlijk en onbenullig
zingen ze hun mantra
maar luchtbellen
zeggen niets
de zon schijnt
nooit
in deze troosteloze kamer
waar ik stof vergaar
een verworpeling
opgesloten in rusteloze
onmacht
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, mei 19, 2015 17:54 |
| mooi,omdat het sober is geschreven zonder overbodige opsmuk | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 19, 2015 16:40 |
| joh wat heb je dat goed omschreven zie het zo voor me knap! |
|
| teun hoek: | Dinsdag, mei 19, 2015 12:04 |
| dat klinkt heftig Marcel, ken je niet maar wens je heel veel sterkte en zegen toe. th |
|
| Aquarel: | Dinsdag, mei 19, 2015 12:04 |
| Heftig gedicht over een zwaar leven. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marcel bulckaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||