Zusje van mij
ijdel is het
dat men verwacht
dezelfde te blijven
er iets van herkenning
in mij voortduurt
als bij jou
het hart een slag overslaat
pijn priemt door huid en merg
wij veranderd zijn en toch
jij vult mij en ik heel jou
wij zijn elkaar te erg
kunnen niet zonder
dat men verwacht
dezelfde te blijven
er iets van herkenning
in mij voortduurt
als bij jou
het hart een slag overslaat
pijn priemt door huid en merg
wij veranderd zijn en toch
jij vult mij en ik heel jou
wij zijn elkaar te erg
kunnen niet zonder
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Donderdag, mei 21, 2015 19:00 |
| Erg mooi. Zo veranderlijk als de mens, zo verbonden. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 20, 2015 22:11 |
| mooi mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||