Ze staart naar buiten
ze denkt aan het verleden
ze zou het liever achter haar laten
gelukkig verdergaan in het heden
Maar de herinnering aan vroeger doet haar pijn
ze kan het niet vergeten
van hoe ze gelukkig met haar moeder kon zijn
ze wou dat haar moeder dat kon weten
Ze zit voor het raam
te kijken naar omhoog
ze wou dat haar moeder riep, haar naam
dat ze naar elkaar konden, achter de regenboog
De herinnering aan vroeger
doet haar verdriet
denkend dat ze bij haar moeder was
die ze nu niet meer ziet
Haar grootmoeder roept haar naar beneden
“tijd om te eten”
ze moet verder in het heden
de herinneringen proberen te vergeten
© Gedichtenlady
20 mei 2015