te bang
De regen tikt al uren
Onophoudend tegen de ruiten
Zo af en toe loop ik naar het venster
En kijk ik even naar buiten
Een triest gezicht
Al die natgeregende straten
En ook kenmerkend met dit weer
Zijn ze de hele dag verlaten
Maar al jaren kan ik zien
Dat ik bijna nooit naar buiten ga
En elke dag de wereld bekijk
Terwijl ik voor mijn venster sta
Ik ben bang dat ik m'n wereld zal verliezen
Zoals die heden is
En dat ik daar ooit spijt van zal hebben
Omdat ik het dan mis
Onophoudend tegen de ruiten
Zo af en toe loop ik naar het venster
En kijk ik even naar buiten
Een triest gezicht
Al die natgeregende straten
En ook kenmerkend met dit weer
Zijn ze de hele dag verlaten
Maar al jaren kan ik zien
Dat ik bijna nooit naar buiten ga
En elke dag de wereld bekijk
Terwijl ik voor mijn venster sta
Ik ben bang dat ik m'n wereld zal verliezen
Zoals die heden is
En dat ik daar ooit spijt van zal hebben
Omdat ik het dan mis
Reacties op dit gedicht
| Elli Elsermans: | Dinsdag, september 04, 2001 16:42 |
| Willem, 'k vond dit een mooi maar triestig gedicht... als 'k je iets wil zeggen is het dit: een mens is geen eiland op zich..een mens wil bewegen want bewegen is leven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willem | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2000 | ||
| Thema's: | ||