Ode aan een vriend

Ik voel de tranen in mijn ogen
Bij het lezen van de strijd
Mijn schouders schokken, hoofd gebogen
Wat een pijn… toen der tijd

Ik lees jouw lieve woorden
Een reactie op ieder gedicht
Ik voel nog hoe ze zich in mij boorde
En ook nu nog ik hun gewicht

Jij hebt mij op afstand altijd gedragen
Wanneer ik zelf niet kon staan
Je was er altijd, zonder klagen
Jij hebt zoveel voor mij gedaan

Het leven kent vele wegen
Met vele mensen op ieder pad
Maar echte vrienden kom je zelden tegen
En dat geluk heb ik wel gehad

Misschien heb ik je voor lief genomen
Omdat je er altijd bent
Het is nooit eerder in me opgekomen
Wat nou, als ik jou niet had gekend?

De laatste keer elkaar zien voelde zo fijn
ik mis je lijfelijk om me heen
ik weet bij jou mag ik altijd ‘’zijn’’
en met jou ben ik nooit alleen

We delen iets bijzonders samen
Kennen de pijn van ‘’zijn’’ van toen der tijd
Gelukkig is de pijn gesleten
Maar de krassen raken we nooit meer kwijt

Het sterkt ons in het ‘’zijn’’ van nu
Kennen ons ‘’binnenste ikje’’
Analyseren ieder gevoel
Iedere gedachte, ieder tikje

We doen het goed nu, allebei
Al schrijnt het soms nog even
Ik weet, met een vriendin als jij
Kan ik het aan, het ‘’zijn’’ het leven