Mezelf verloren
Ik sta op, doe m'n ding en ga weer slapen
Een lach, een traan
Niks bijzonders
En bij het horen van de wekker
Al mijn zin weer bij elkaar rapen
Me aan steeds meer dingen storen
Iets kleins wordt groter
Krop het op
Eindelijk weet ik hoe het komt
Ik ben mezelf verloren
Hoe krijg je het voor elkaar meid
Ik had het echt niet door
Een gevoel
Gaat wel over
Hoe raak je nou jezelf kwijt?
Ik schreeuw van binnen
Wat doe ik er aan
Een lach, een traan
Dit wil ik niet
Maar waar moet ik beginnen...
Een lach, een traan
Niks bijzonders
En bij het horen van de wekker
Al mijn zin weer bij elkaar rapen
Me aan steeds meer dingen storen
Iets kleins wordt groter
Krop het op
Eindelijk weet ik hoe het komt
Ik ben mezelf verloren
Hoe krijg je het voor elkaar meid
Ik had het echt niet door
Een gevoel
Gaat wel over
Hoe raak je nou jezelf kwijt?
Ik schreeuw van binnen
Wat doe ik er aan
Een lach, een traan
Dit wil ik niet
Maar waar moet ik beginnen...
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Dinsdag, mei 26, 2015 16:55 |
| soms kun je met je gedachtens en gevoelens over hoop zitten er over schrijven en praten dat helpt sterkte groetjes | |
| Dirk Hermans: | Maandag, mei 25, 2015 21:38 |
| sterk neergezet | |
| windwhisper: | Zondag, mei 24, 2015 09:12 |
| soms kan het in een mensenhoofdje een warboel aan gedachten zijn, sterkte hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Miranda* |  
|
|
| Gecontroleerd door: *Miranda* | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||