Je onbereikbaar zijn
je onbereikbaar zijn
terwijl jij roost
haal ik mijn vingers
open aan jouw doornen
jij paart schoonheid
aan het reiken naar licht
dat ik altijd heb gemist
je onbereikbaar zijn
doet constant pijn in het te diep
wortelen van verkeerde keuzes
maar nooit zullen wij
verwelken in onze liefdesbloei
jij knopt terwijl ik hopelijk nog groei
wil melker
27/05/2015
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Woensdag, mei 27, 2015 15:45 |
| heerlijk hoor jouw romantiek ! zonnige groet x Karin |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, mei 27, 2015 08:15 |
| Maar toch Wil, wat is er mooier dan te kunnen houden van een roosje in de knop, blijf proberen haar te ontluiken, ze is vast aanminnelijk. Zonnige groet en fijne dag Anneke |
|
| windwhisper: | Woensdag, mei 27, 2015 06:09 |
| een warm samen gaan, er zijn immers geen rozen die niet doorns dragen aan ranke buigzame steeltjes, elke groei doet worstelen tegen storm tegenwind, maar uiteindelijk is de liefdes roos volmaakt in samengroei | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||