Sprankje
Sprankje
Ik sta niet alleen
jullie staan om mij heen.
Open armen,
om me te warmen.
Zelfs in deze duisternis,
waarin ik moeilijk kan ontvangen,
bodemloos val,
het is goed mis.
Maar ik leun,
voor het eerst op jouw steun.
Geen opname,
maar handen vast.
Niet destructief,
misschien tot last.
Ik overleef.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Donderdag, mei 28, 2015 18:06 |
| Dank je wel, September. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Donderdag, mei 28, 2015 13:33 |
| Fijn dat de sprankjes en helpende mensenhanden er voor je zijn Aquarel. Ik geloof dat je dit kunt..Liefs | |
| Aquarel: | Woensdag, mei 27, 2015 19:07 |
| Dank je wel, Anneke. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, mei 27, 2015 16:07 |
| Heftig dit gedicht Aquarel, neem de steun met beide handen aan. ik wens je veel sterkte en een troostknuf ter bemoediging. Anneke |
|
| Aquarel: | Woensdag, mei 27, 2015 15:26 |
| Dank je, Janny. Ik heb er best wel hoop op dat het deze keer zonder opname lukt. Liefs, Aquarel |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 27, 2015 15:12 |
| en dat LUKT je | |
