Verdriet
In de fluistering
van
zon, maan en sterren
is daar het
zuchten van de wind
mijn ogen dragen
de diepte
van jouw ziel
jouw glimlach
geëtst
in mijn hart
weerkaatst
op
op mijn gezicht
wijl mijn ziel
zich
vult met tranen
donkere wolken
voegen zich samen
je hoort
het huilen van de wind
terwijl
mijn handen dragen
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Donderdag, mei 28, 2015 19:51 |
| hopelijk ben je sterk genoeg Cobie ik wens je van harte die sterkte lieve groet x Karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 28, 2015 08:58 |
| zo mooi weer en anneke omschrijft het ook zo mooi wat ze ervan vindt bedoel ik |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 28, 2015 08:36 |
| Dat jouw handen sterk mogen zijn om het verdriet te dragn Cobie, ik fluister het je toe met lieve groeten. Intens mooi verwoordt gedicht. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||