Speel die dans
zachte klanken
vullen de kamer
maken
dat ik dromerig
voor me uit kijk
het is nog vroeg
mijn gedachten
gaan een eigen leven leiden
ben even terug
in de tijd van toen
jij en ik
wat waren we jong
jouw armen
droegen me
je handen streelden
mijn huid
je adem
warm in het kuiltje
van
mijn hals
zacht neurie ik
speel die dans
weemoed draagt de glans
van mijn ogen
wat waren we nog jong
zo onbezonnen nog
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Zaterdag, mei 30, 2015 01:00 |
| Herrineringen en Muziek wordt soms majesteit uniek mooi innerlijk geschreven kiss, Roger |
|
| Aquarel: | Vrijdag, mei 29, 2015 13:59 |
| Heerlijk gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, mei 29, 2015 13:25 |
| ja Cobie we dansen niet meer als toen .van de week zei een vriendin tegen mij we kunnen best nog even dansen Karin ? nou Jacoba 'k heb het maar niet geprobeerd om 1.1.2 te vermijden want iets breken hoeft niet meer aub. eraan terugdenken vind ik genoeg ! leuk gedicht ! liefs x Karin |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 29, 2015 10:51 |
| Weemoedige woorden met de glans van toen Cobie, koester de herinnering met liefde. Fijne dag met liefs. Anneke |
|
| wil melker: | Vrijdag, mei 29, 2015 07:42 |
| Cobie.. een heel goede morgen.. en nu dansen de letters en woorden.. Heerlijke nostalgie.. die blijft leven.. Liefs, wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||