Ik schilder al meer dan een halve eeuw, maar gisteren liep het mis, daardoor schreef ik mijn ongenoegen van mij af.
Ik begin opnieuw, beter en mooier.




Verpest

Een schilderij ontstond beetje per beetje.
Een vrouw kwam tevoorschijn.
Plots liet mijn borstel het afweten.
Tegen zijn zin kladde hij er op los.

De verf vloeide af naar alle kanten,
het bruin werd vuil en dof.
Hij begon zelfs zijn haar te verliezen,
het bleef kleven op het doek.

Het doek wilde ook niet meewerken
Mijnheer canvas slorpte alles op,
zodat de verf verdween in zijn net.
Ik had er nu twee tegen mij.

De borstel die met verf morste,
het doek dat tegenpruttelde tegen mijn hand.
Hoe meer ik smeekte, hoe meer zij hen verzetten.
Och, laat mij maar stoppen,
ik maak korte metten.

Het schilderij stopte ik achteloos in mijn tas,
lelijke vlekken kwamen te voor schijn.
Ik dropte de borstel in het water,
verdoemde hem tot op zijn bot.

Laat mij nooit meer in de steek,
probeer het niet,
want zo ja wordt de vuilbak uw nieuw gebied.
Ik dreigde het canvas ook te vernietigen.

Zonde van zijn lijf, die kon ik opnieuw gebruiken.
het schilderij wordt vernietigd.
Weg ermee,
Ik begin opnieuw dat staat vast.

Claire Vanfleteren ©