Je ijskoude borst
je ijskoude borst
ik heb je gezocht
stenen ontdooid
ze spraken me tegen
verwezen naar
rotsige formaties
uit oeroude tijden
ik wist dat
er voor jou niets
veranderd zou zijn
jij kende enkel
de permafrost
aan je ijskoude borst
wil melker
30/05/2015
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, mei 31, 2015 00:08 |
| Goed gedicht Wil. De kilte van eenzaamheid straalt ervan af. Knap geschreven. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 30, 2015 11:09 |
| Wat jammer van de bevroren ondergrond Wil, ik krijg er kippenvel van, hopelijk ben jij in staat het permafrost te ontdooien. Warme groet stuur ik je en mooi weekend. Anneke |
|
| windwhisper: | Zaterdag, mei 30, 2015 08:24 |
| nou dat is dan best wel heftig, zo lange tijd dat ijskoud bevrorene, een ijslaagje rondom het hart, eenzaam zijn kan zo koud aanvoelen top dicht Wil |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 30, 2015 04:51 |
| wat is permafrost goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2015 | ||
| Thema's: | ||