Ik ben 't lichaam in de badkuip
uitgeput, blijft drijven
onbestand, de werelden
waar hij in verkeert
zo lang we elkaar kennen
(er was niemand anders)
kijk ik in bevreemde ogen
in de hoop van herkennen
de geest, die afstand
zelfs al zit hij op de rand
lacht lief, een eigen droom
verdrinkt, strijkt wimpers dicht
toe, zing onze melodie
als ik eenmaal thuis
ellendig in de grond kruip
is er water voor vergeten
als nieuwgeborene gesust
gaan we onder, ik kan dit
opnieuw en laat me zinken
gedichtenlady: | Dinsdag, juni 02, 2015 07:38 |
Verdriet is in je gedicht te lezen ... Blijf vooral schrijven, dat helpt! :) Wel een mooi gedicht! Groetjes Raissa |
|
september: | Zondag, mei 31, 2015 12:28 |
dank jullie wel voor de fijne reacties en wensen. Liefs x | |
Aquarel: | Zaterdag, mei 30, 2015 19:45 |
Veel sterkte toegewenst. Je schrijven is mooi. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 30, 2015 19:09 |
sterkte dan | |
september: | Zaterdag, mei 30, 2015 19:07 |
Dank jullie wel voor de betrokkenheid. Dit gedicht betreft een heel dierbare waar het nu niet goed mee gaat. Dat maakt droef. | |
windwhisper: | Zaterdag, mei 30, 2015 18:10 |
net als Anneke had ik het ook al eerder gelezen, had er moeite mee, want het voelde onderhuids zo droef | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 30, 2015 16:35 |
Moest het 'n paar keer kezen September en ik lees het alsof iemand in psychische nood verkeert of het is filosofis waar 'n hoop verdriet achter schuilt, dan wens ik je heel veel sterkte . Lieve groet. Anneke |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 30, 2015 16:10 |
mooi om te lezen september | |
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 30 mei 2015 | ||
Thema's: |