Geboortejaar
Ik droom steeds meer
van een verre kust
Het ruikt er zout
en zoet naar lavendel
Wij leven daar vredig
eten fruit met pap
van geitenmelk gemaakt
hebben geen verlangens meer
Aan de toekomst wordt niet gedacht
jouw glimlach kent geen eeuwigheid
mijn kijken kent geen grens
Eens raakt onze samenhang verloren
wordt wellicht dan opnieuw geboren
van zeewater en zonnegloren
van een verre kust
Het ruikt er zout
en zoet naar lavendel
Wij leven daar vredig
eten fruit met pap
van geitenmelk gemaakt
hebben geen verlangens meer
Aan de toekomst wordt niet gedacht
jouw glimlach kent geen eeuwigheid
mijn kijken kent geen grens
Eens raakt onze samenhang verloren
wordt wellicht dan opnieuw geboren
van zeewater en zonnegloren
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juni 01, 2015 12:08 |
| wat een verlangen proef ik hier mooi verwoord hoor |
|
| M-Rose: | Maandag, juni 01, 2015 12:08 |
| Stan de kleine zeemeer prins die zout en zoet in fruit en geitenmelk verlangt op naar de kusten vd toekomst |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||