Koffie en koek
Ze zat dromend aan het dovend vuur
Met koffie en koek
Eenzaam in het late uur
Hij overviel haar met geweld
Een sjofele jonge man
Eiste haar have, goed en geld
Koffie en koek zie zij
't Alles wat ik heb
Maar zet u even hier bij mij
Er ontspon zich een gesprek
Bij koffie en koek
Over eenzaamheid en gebrek
Miekes kinderen, razend kwaad
Schreeuwden moord en brand
een dief, een schurk, een onverlaat
Maar Mieke zei héél bedachtzaam
"Jullie zie ik nooit "
"Ik was voor één keer niet eenzaam"
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, februari 07, 2016 16:24 |
| Dit is prachtig. Zo veelzeggend. Liefs | |
| bobed: | Maandag, juni 15, 2015 00:08 |
| Mooi gedicht over eenzaamheid en gebrek, heb je dat ooit meegemaakt dat je u zo eenzaam voelt als ze je in de steek laten? | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 04, 2015 19:37 |
| huilen!!tjonge stop gelijk met lezen even | |
| Hekske666: | Donderdag, juni 04, 2015 12:16 |
| Prachtig geschreven! Het raakte me echt. En . . . het stemt tot nadenken |
|
| teun hoek: | Donderdag, juni 04, 2015 12:13 |
| 't is maar hoe je het ervaart. th |
|
| windwhisper: | Donderdag, juni 04, 2015 10:21 |
| met dit gedicht steel je mijn hart zo puur zo waardevol deze woorden |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bob Van St. Job | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||