ik denk mij kaders
ik denk mij de kaders
ik kijk in een leegte
denk mij een kader
om de innerlijke ruimte
die ik begin in te kleuren
in ’t middelpunt van
mijn kosmosuniversum
staat een stralende zon
wiens licht alles verguldt
en daarover de melkweg
fel turkoois gekleurd
beneden de blauwe planeet
als één grote oceaan
bevolkt door dolfijnen
die uit het water springen
ronddollen als kinderen
tot hoog in ’t heelal
zij vliegen door ’t al
en laten zich vallen
diep in hun eigen wereld
en vanop een lachende maan
kijk ik nadenkend in het lege
denk mij een kader
waar de buitenwereld begint
die mij langzaam vult
sunset 12-06-2015
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 14, 2015 09:50 |
Anneke Bakker, Dank voor je mooie reactie en geniet van een heerlijke zondag. Liefs en warme omarmende genegenheid, |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, juni 14, 2015 08:44 |
| In dat kader zie ik jou dollen op de maan Sunset, hoe heerlijk laat deze poëzie zich lezen. Mooie dag wens ik je Anneke |
|
| sunset: | Zondag, juni 14, 2015 07:19 |
Alexander41 en Janny Scheybeler de Jonge, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een heel rustige zondag, Warme genegen vriendschappelijke groet, |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juni 12, 2015 19:32 |
| heel mooi | |
| Alexander41: | Vrijdag, juni 12, 2015 16:37 |
Poëtisch mooi. |
|
