Een veeg licht
een veeg licht
ik mozaïekte
met stukjes leven
om ze harmonisch
te passen in het bestaan
het leek goed te gaan
tot de lijm verdroogde
het cement verpulverde
waarin ze waren gegoten
heb met alles gebroken
toen ik jouw ogen zag
een veeg licht in een
donkere straat bij nacht
je lach parelde tanden
in witte aanstekelijkheid
handen speelden met schaduw
in een verrukkelijke werkelijkheid
de andere wereld heeft
voorgoed afgedaan
onder liefdesvleugels hebben
wij de zon weer op zien gaan
wil melker
13/06/2015
Reacties op dit gedicht
| karinvangelder: | Zaterdag, juni 13, 2015 21:24 |
| lijmen is hechten Wil . ook jouw schrijven is voor mij zo herkenbaar jij bent een ware gedichtenvriend ! x Karin |
|
| Stroejaro: | Zaterdag, juni 13, 2015 19:38 |
| Weer een bijzonder schrijven, graag gelezen. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 13, 2015 07:09 |
| Misschie dat twee-secondenlijm beter hecht Wil, in gedachten zie ik een mooi gemozaïekt werk, een levendig spel van licht en schaduw. Fijne dag wens ik je. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||