wankel evenwicht
soms is je pad
gewoon
even te zwaar
of zijn je voeten
te moe
om over al die brokstukken
te klimmen
je struikelt
je keert om
dan zie je een strak gespannen koord
over een diepe ravijn
aarzelend zet je er een voet op
je vraagt je liefste
als ik val
vang je me dan op
onder in het ravijn
lachen je demonen
de plagers van je dagen
de duivels van je dromen
het blijft stil
lang stil
ze keert zich om
heeft een andere weg genomen
schoorvoetend
is hij toch weer achter haar aangekomen
nee blij is ze niet
haar tranen schreit ze in
het fluisteren van de wind
in hun voetspoor
volgen haar demonen
Reacties op dit gedicht
| Cor van Vliet: | Woensdag, juni 17, 2015 09:22 |
| het omkeren en een andere weg nemen is moedig heel moedig | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juni 16, 2015 13:54 |
| sterk schrijven jacoba!! | |
| teun hoek: | Dinsdag, juni 16, 2015 11:30 |
| een moeilijke weg , maar de einder licht op. Sterkte. teun | |
| karinvangelder: | Dinsdag, juni 16, 2015 10:35 |
| emoties zijn nodig voor verwerking Cobie vecht terug en blijf jezelf sterkte en liefs x Karin |
|
| verhavert: | Dinsdag, juni 16, 2015 09:56 |
| vol emotie lieve cobie knufke |
|
| Stroejaro: | Dinsdag, juni 16, 2015 09:44 |
| Een aangrijpend schrijven. Goed onder woorden gebracht. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 16, 2015 09:19 |
| Heftig en angstwekkend Cobie, Je bent vast een sterk mens die steeds probeert de demonen vóór te blijven. Zonnige dag Cobie met liefs Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: windwhisper | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||